Święto rewolucyjne 1789-1799

Autorka: Mona Ozouf

Rok wydania: 2008

Liczba stron: 365

Okładka: twarda

Format: 14,00 cm x 22,5 cm

Seria: Horyzonty cywilizacji

Uwagi - okładka z zatarciami i zabrudzeniami, brzegi stron zabrudzone

Współczesna wrażliwość oczekuje od święta ,tak jak i od rewolucji całkowitej przemiany dawnego świata. Lecz czy święto samo w sobie ma naturę rewolucyjną? Analiza świąt rewolucji francuskiej - w oczywisty sposób powiązanych z wydarzeniami rewolucyjnymi pozwoli na to pytanie odpowiedzieć.

Historycy proponują wiele typologii mających na celu usystematyzowanie świąt rewolucyjnych: przeciwstawiają sobie święta celebrowane przez konkurencyjne względem siebie grupy, podkreślają antagonizmy między Rozumem a Istotą Najwyższą i określają termidor jako swoisty przełom epok obrzędowych. Tym interpretacjom Mona Ozouf przeciwstawia własny, niezwykle spójny obraz święta. Kładzie nacisk na prawidłowości, nie zaś na różnice; łączy Mirabeau, Robespierre'a, La Révellire';a-Lépeaux we wspólnej idei święta - święta rewolucyjnego w jego szczególnym związku z czasem i miejscem, z jego wolą nauczania i utopijną ambicją porządkowania świata. Staje się ono niejako nauczycielem narodu.

(opis wydawcy)

Spis treści:

Wstęp   /7

Rozdział I. Historia święta rewolucyjnego   /22

Rewolucja jako święto  /24

Historia świąt jako historia sekt   /33

Nuda i niesmak  /40

Rozdział II. Święto Federacji: wzór i rzeczywistość   /47

Bunt i święto: dzikie federacje  /52

Święta federacyjne   /55

Federacja paryska  /59

Nowe święto?   /66

Święto wszystkich Francuzów!   /71

Rozdział III. 1792: święto ponad partiami   /80

Norma i wyjątek   /82

Dwa święta antagonistyczne?   /87

Jedność tragedii   /101

Rozdział IV. 1793-1794: szyderstwo i Rewolucja  /106

Inne święto  /109

Gdzie? Kiedy? Z kim?   /117

Rozumny rozum  /123

Przemoc i święto  /130

Rozdział V. 1794-1799: powrót do oświecenia  /134

"Szczęśliwy naród"  /139

System z brumaire'a roku IV  /149

Rozdział VI. Święto i przestrzeń   /159

Przestrzeń bez właściwości  /160

Symboliczne znakowanie  /168

Odnowa świątecznej przestrzeni: przykład miasta Caen  /174

Opory Paryża   /189

Czasoprzestrzeń Rewolucji  /196

Rozdział VII. Święto i czas   /202

Rozpocząć  /203

Rozłożyć w czasie   /207

Upamiętnić   /212

Zakończyć  /239

Rozdział VIII. Po święcie: święto i pedagogia  /252

"Szkoły człowieka dojrzałego"  /253

Moc obrazów   /259

O właściwym użyciu obrazów   /262

Nic nie jest zrozumiałe bez słów  /271

Rozdział IX. Obyczaj ludowy a święto rewolucyjne  /279

Nieśmiała etnologia  /280

Historia pewnej porażki   /288

Symbolika rewolucyjna a tradycja chłopska  /299

Dziki "maj"   /301

Drzewo pedagogiczne  /315

Od "maja" do drzewa   /325

Zerwanie  /333

Rozdział X. Święto rewolucyjne: przeniesienie sakralności  /340

Natura boi się próżni   /346

O sensie niektórych zapożyczeń   /351

O sensie eliminowania  /360