Snajper w obronie Leningradu

Autor: Josif Piljuszyn

Rok wydania: 2014

Ilość stron: 386

Oprawa: miękka

Format: 14,0 cm x 20,5 cm

Wspomnienia strzelca wyborowego, starszego sierżanta Armii Czerwonej Josifa Josifowicza Piljuszyna ukazały się po raz pierwszy w 1958 roku pod tytułem U stien Leningrada („Pod murami Leningradu”), a w 2004 roku moskiewskie wydawnictwo Eksmo opublikowało czwarte już wydanie pod zmienionym tytułem Snajpier Wielikoj Otieczestwienoj („Snajper Wielkiej Ojczyźnianej”). Jest to wyraźne świadectwo popularności i tematyki i samej książki.
Wspomnienia dotyczą głównie okresu wojennego – od końca lipca 1941 do początku 1944 roku. Odniesień do wcześniejszego etapu życia jest bardzo niewiele, dowiadujemy się jedynie, że urodził się na Białorusi i od dawna mieszkał i pracował w Leningradzie. Nie wspomina nic o wcześniejszej służbie wojskowej ani o tym, gdzie nauczył się strzelać tak, by zostać zakwalifikowanym jako strzelec wyborowy. […]
Piljuszyn opisuje wydarzenia z punktu widzenia zwykłego frontowca, z niejako „żabiej perspektywy”. Są to działania na pierwszej linii, w bezpośrednim kontakcie bojowym, natomiast cele i zamiary oraz rezultaty działań wyższego szczebla są z reguły przedstawiane tak, jak przekazywało żołnierzom dowództwo (w tym także bilans strat przeciwnika). Stąd też i frustracja, kiedy po udanym starciu otrzymują rozkaz odwrotu, czy nieuzasadniona euforia w przypadku sukcesów osiąganych niewspółmiernie wysoką ceną. W niektórych przypadkach pomyłki popełniane przez Piljuszyna (przekonanie, że wszyscy Niemcy wyposażeni są w pistolety maszynowe, wiadomości o niemieckich desantach spadochronowych, oddziałach szturmowych wyposażonych w pancerze, żołnierzach przykutych za karę do karabinów maszynowych) wynikają z powszechnie funkcjonujących legend żołnierskich i trudno się dziwić, że autor chwilami widział to, czego nie było. Z kolei przekonanie o ogromnej przewadze materiałowej wroga (lotnictwa, broni pancernej) wynika z faktu, że Niemcy bardzo sprawnie manewrowali siłami (wcale znowu nie tak przeważającymi), dominując w decydujących punktach.
Wspomnienia Piljuszyna stanowią ciekawą, miejscami wzruszającą i dramatyczną lekturę, należy jednak pamiętać, że były spisywane w określonym, dość specyficznym czasie, przy udziale redaktora dbającego o „ideologiczną czystość” dzieła.
(– fragmenty wstępu do polskiego wydania pióra Sławomira Kędzierskiego)

Spis treści:

Wstęp do wydania polskiego  /7

Wstęp tłumacza wydania angielskiego  /13

Rozdział 1. Mój pierwszy strzał do wroga  /17

Rozdział 2. Udana zasadzka  /25

Rozdział 3. Walki nad Narwą  /34

Rozdział 4. Żołnierska rozmowa  /55

Rozdział 5. Na rozpoznaniu  /63

Rozdział 6. Moja pierwsza rana  /79

Rozdział 7. Walka o zalesione wzgórze  /91

Rozdział 8. Za liniami wroga  /105

Rozdział 9. W okolicach Ropszy  /116

Rozdział 10. Decydująca bitwa  /131

Rozdział 11. Śmierć Uljanowa  /148

Rozdział 12. W domu  /162

Rozdział 13. "Pomyłka"  /172

Rozdział 14. Na froncie i na tyłach  /182

Rozdział 15. W plutonie gospodarczym  /200

Rozdział 16. Czas w okopach  /210

Rozdział 17. Wśród gruzów  /219

Rozdział 18. Walki pod Staro-Panowem  /227

Rozdział 19. Spotkania  /241

Rozdział 20. Brązowy szczur  /246

Rozdział 21.Radosne wieści  /255

Rozdział 22 Dzień Armii Czerwonej  /264

Rozdział 23. Górnik z Zagłębia Ruhry ... /275

Rozdział 24. Żołnierz się spieszy  /280

Rozdział 25. Współzawodnictwo  /291

Rozdział 26. Nieznany gość  /303

Rozdział 27. Ostatnie spotkanie z synem  /316

Rozdział 28. Oczekiwanie  /323

Rozdział 29. Radosny dzień  /330

Rozdział 30. Fotografia  /344

Rozdział 31. Znajome miejsca  /355

Rozdział 32. Troskliwe dłonie  /374