- Kategorie
-
Namiestnik Królestwa Polskiego 1815-1874. Model prawny a praktyka ustrojowopolityczna
Wpisz swój e-mail |
Wysyłka w ciągu | 24 godziny |
Cena przesyłki | 11 |
Dostępność | Brak towaru 0 szt. |
Kod kreskowy | |
ISBN | 978-83-60748-76-3 |
EAN | 9788360748763 |
Zostaw telefon |
Autor: Lech Mażewski
Rok wydania: 2015
Liczba stron: 216
Okładka: miękka
Format: 16,0 cm x 23,5 cm
Instytucja namiestnika Królestwa Polskiego była tworem dosyć unikatowym w ustroju Cesarstwa Rosyjskiego, ponieważ występowała jedynie, i to dosyć krótko, na Kaukazie. Wielkie Księstwo Finlandzkie posiadało swojego generał-gubernatora, którą to instytucję ustanowiono w Królestwie dopiero po śmierci ostatniego namiestnika, gen. Teodora Berga.
W Królestwie Polskim było pięciu namiestników: gen. Józef Zajączek, feldmarszałek Iwan Paskiewicz, ks. Michał Gorczakow, wielki książę Konstanty i gen. Teodor Berg, a także cztery osoby pełniące obowiązki namiestnika: dwa razy gen. Mikołaj Suchozanet, hr. Karol Lambert, gen. Aleksander Luders i gen. Teodor Berg. Jak dotąd, nie było monografii dotyczącej tak podstawowej instytucji jak namiestnik. Nie jest to zbiór biografii poszczególnych namiestników, ale analiza modeli namiestnictwa obowiązujących w danym czasie w Królestwie.
Czy powołanie namiestnika Królestwa było konieczne, zważywszy,że królem polskim był panujący aktualnie cesarz rosyjski? Konstytucja Królestwa wyraźnie mówiła w art.5, że król na wypadek swojej nieobecności „mianuje namiestnika, który powinien mieszkać w Królestwie”. Można stwierdzić więc, że namiestnik był alter ego monarchy. Z polskiego punktu widzenia ważne było samo istnienie namiestnictwa, ponieważ świadczyło to o odrębności państwowej Królestwa.
Spis treści:
Przedmowa /9
Od autora /13
Prolegomena /17
Rozdział I. Wicekról w konstytucji Księstwa Warszawskiego z 1807 r. /19
Rozdział II. Wicekról (względnie namiestnik) w projektach konstytucji z okresu przed powstaniem Królestwa Polskiego /27
CZĘŚĆ I /35
Rozdział III. Namiestnik w konstytucji Królestwa Polskiego z 1815 r. /37
Rozdział IV. Namiestnik w systemie politycznym Królestwa Polskiego /49
Rozdział V. Rada Administracyjna jako zbiorowy namiestnik /61
Rozdział VI. Namiestnik Królestwa Polskiego a namiestnik Wielkiego Księstwa Poznańskiego /69
Rozdział VII. Instytucja namiestnika w pracach sejmu i praktyce ustrojowej Królestwa Polskiego w 1831 r. /75
CZĘŚĆ II /87
Rozdział VIII. Generał-gubernator Królestwa Polskiego, Rząd Tymczasowy a namiestnik na przełomie lat 1821/1832 /89
Rozdział IX. Namiestnik w statucie organicznym z 1832 r. /95
Rozdział X. Namiestnik w systemie politycznym Królestwa w latach 1832-1856 /109
Rozdział XI. Namiestnik wobec wydarzeń z 26 lutego 1861 r. /123
CZĘŚĆ III /135
Rozdział XII. Namiestnik w ukazie z 8 czerwca 1862 r. /137
Rozdział XIII. Namiestnik w trakcie próby ustrojowej rekonstrukcji Królestwa Polskiego w latach 1862-1863 /153
CZĘŚĆ IV. /167
Rozdział XIV. Namiestnik a Komitet Urządzający /169
Rozdział XV. Likwidacja instytucji namiestnika Królestwa Polskiego /179
PODSUMOWANIE /189
Rozdział XVI. Trzy modele namiestnictwa /191
Bibliografia /199
Indeks osób /207