Najstarszy ikonostas cerkwi włoskiej we Lwowie

Wśród dokumentów, które po śmierci profesora Mieczysława Gębarowicza trafiły do zbiorów Ossolineum we Wrocławiu, znalazł się pochodzący z lat 50. rękopis niewydanej książki Najstarszy ikonostas cerkwi wołoskiej we Lwowie. Dzieje zabytku oraz jego znaczenie w rozwoju malarstwa cerkiewnego i sztuki ukraińskiej. Na ponad czterystu pożółkłych, często sklejanych z kawałków kartach ten wybitny badacz przeprowadził dokładną analizę historyczną, ikonograficzną i stylistyczną jednego z najlepszych dzieł sztuki ruskiej. Opisany przez Gębarowicza ikonostas jest znakomitym przykładem wysokiego poziomu lwowskiego snycerstwa i malarstwa w XVII wieku. Dzieło wyznaczyło granicę między tradycją średniowieczną a nowożytną w sztuce cerkiewnej dawnej Rzeczypospolitej i stało się wzorem, do którego w następnych dziesięcioleciach nawiązywali najlepsi artyści ruscy.

Publikacja tej książki to znaczący krok ku poznaniu całego dorobku naukowego wybitnego humanisty, jakim był Mieczysław Gębarowicz. To także istotny wkład w scalenie dziedzictwa polskich naukowców pracujących po drugiej wojnie światowej poza granicami kraju.

Spis treści:

Przedmowa (Agnieszka Gronek)    /5 

I. Społeczeństwo ruskie w Rzeczypospolitej w XVI-XVII wieku   /11 

II. Powstanie ikonostasu cerkwi wołoskiej i jego dalsze dzieje    /41 

III. Pierwotny wygląd ikonostasu     /97 

IV. Twórcy ikonostasu (I): Stanisław Driar i Fedor Sienkowicz   /141 

V. Twórcy ikonostasu (II): Mikołaj Petrachnowicz   /219 

Zakończenie    /247 

Posłowie: Stan badań nad ikonostasem z cerkwi  

Zaśnięcia Matki Boskiej we Lwowie (Agnieszka Gronek)  /277

Ilustracje  /285

Wykaz literatury /307

Nota edytorska /315

Indeks nazwisk /317