Mick Mannock, pilot myśliwca. Mit, życie i polityka

Autor: Adrian Smith

Rok wydania: 2017

Liczba stron: 310

Okładka: miękka

Format: 14,8 cm x 21,0 cm

Edward „Mick” Mannock urodził się w Corku w Irlandii 24 maja 1887 roku jako syn żołnierza Królewskiej Gwardii Szkockiej, który walczył w brytyjskich wojnach imperialnych. Podczas pobytu w Indiach Mannock nabawił się amebicznej infestacji, która osłabiła jego lewe oko. To nieszczęście zostanie później przekształcone w często powtarzany mit o „jednookim asie”. W Wielkiej Brytanii dał się poznać jako gorliwy socjalista i znakomity mówca na wiecach Partii Pracy. Po powrocie z internowania w Turcji w lipcu 1915 roku zaciągnął się do jednostki medycznej w Armii Terytorialnej, potem przeszedł do służby czynnej jako sierżant w Korpusie Królewskich Wojsk Inżynieryjnych. Po uzyskaniu stopnia oficerskiego w sierpniu 1916 roku Mannock został przeniesiony do korpusu lotniczego Royal Flying Corps, który 1 kwietnia 1918 roku wszedł w skład nowo utworzonych Królewskich Sił Powietrznych (Royal Air Force). Mimo słabego lewego oka Mannock zdał egzamin lekarski. Jednym z jego instruktorów, który powrócił z walk we Francji, był kapitan James McCudden. O swoim kursancie pisał: „Mannock był typowym przykładem porywczego młodego Irlandczyka i zawsze myślałem, że jest typem, który zrobi, co ma zrobić, lub umrze”. „Mick” Mannock służył na froncie zachodnim od kwietnia 1917 do swojej śmierci. W tym czasie awansował ze stopnia podporucznika na majora w służbie czynnej i dowódcę dywizjonu. Został trzykrotnie uhonorowany Orderem za Wybitną Służbę oraz dwukrotnie Krzyżem Wojskowym.

26 lipca 1918 roku 31-letni „Mick” Mannock, dowódca 85 Dywizjonu RAF, został zestrzelony i zginął w okolicy Mervill. Być może jest pochowany w bezimiennym grobie na cmentarzu w pobliżu Le Pierre-au-Beure.

Pośmiertnie, w wyniku starań przyjaciół, w 1919 roku uzyskał najwyższe odznaczenie – Krzyż Wiktorii. W większości książek podaje się, że dokonał 73 zestrzeleń – to liczba, którą niektórzy uważają za wymyśloną przez wielbicieli Mannocka, nieprzychylnych największemu asowi lotnictwa RAF, Kanadyjczykowi Billy’emu Bishopowi, który zakończył wojnę z 72 zestrzeleniami. Według najbardziej wiarygodnych szacunków Mannock zestrzelił 61 samolotów wroga – co czyni go drugim w RAF asem I wojny światowej.

Spis treści:

Wstęp /7

1. Wprowadzenie /17

2. Przedwojenna edukacja, lata 1888-1914 /37

Z Corku do Canterbury /39
Czerwona flaga w sercu Midlands /64

3. Przygotowania do wojny, lata 1914-1917 /89

Uwięzienie w Konstantynopolu /91
Agitacja w mundurze /107
Samoloty przed polityką - nauka latania /127

4. Dywizjon 40, lata 1917-1918 /139

Trudne początki /141
Dowódca eskadry /169

5. Dywizjony 74 i 85, 1918 rok /195

Pobyt w Anglii, styczeń-marzec 1918 roku /197
Weteran eskadry /209
Życie i śmierć w 85 dywizjonie, lipiec 1918 roku /233
"Tu, gdzie leżę, nie sprawiam problemów i nie miewam ich
Pode mną trawa, nade mną sklepienie niebios"  - John Clare /242

6. Wnioski /249

Wspominając Micka /251
Socjalistyczny as /288

Bibliografia /303