- Kategorie
-
Hugo von Wattmann-Maëlcamp-Beaulieubaron z Rudy Różanieckiej (1876 – 1946)
Wysyłka w ciągu | 24 godziny |
Cena przesyłki | 11 |
Dostępność | Mała ilość 2 szt. |
Kod kreskowy | |
ISBN | 9788367325707 |
EAN | 9788367325707 |
Zostaw telefon |
Autorzy: Janusz Grechuta, Justyna Grechuta
Rok wydania: 2024
Liczba stron: 204
Okładka: twarda
Format: 17,0 cm x 24,0 cm
Trudno w kilku zdaniach przedstawić tę wielowymiarową i jednocześnie nietuzinkową postać. Baron Hugo von Wattmann należał do elity gospodarczej i politycznej Galicji, a po 1918 r. – województwa lwowskiego w odrodzonej Polsce. Na początku lat dwudziestych XX w. zajmował 70. miejsce wśród największych właścicieli ziemskich II RP, a w powiecie cieszanowskim (od 1923 r. lubaczowskim) był największym właścicielem ziemskim. W latach trzydziestych XX w. dobra Ruda Różaniecka obejmowały łącznie około 10 000 ha, w tym 8500 ha lasów, 1200 ha użytków rolnych i 300 ha stawów. Hugo von Wattmann został dobrze przygotowany do gospodarowania tak rozległym majątkiem – studiował rolnictwo w Bonn, Lipsku i Wiedniu. Z ogromnym zamiłowaniem i zaangażowaniem zarządzał swoimi dobrami oraz przedsiębiorstwami, które wyróżniały się nowoczesnością i rentownością. Posiadał: mleczarnię i serownię, nowoczesny tartak parowy, destylarnię drewna, elektrownię (Ruda Różaniecka); dwie gorzelnie (Ruda Różaniecka, Niemstów); browar (Dzików Stary); duży młyn parowy (Sokal). Był największym pracodawcą w powiecie. Uchodził za najbardziej konsekwentnego zwolennika przemiennej gospodarki rolno-stawowej. Specjalizował się także w hodowli ryb, a szczególnie pstrągów i karpi. Działał we władzach samorządowych oraz w towarzystwach gospodarczych i rolniczych. Publikował artykuły, w których dzielił się swoją wiedzą oraz doświadczeniem z zakresu rolnictwa. Był hodowcą koni, miłośnikiem jazdy konnej, zapalonym myśliwym, ale też automobilistą. Posiadał pałac w Rudzie Różanieckiej i nieruchomości w Wiedniu. Czuł się Niemcem (Austriakiem), ale był lojalnym obywatelem II RP. Jego córki poślubiły Polaków, a w czasie II wojny światowej odmówiły podpisania volkslisty. Po wojnie jego majątek został znacjonalizowany, a niektóre z przedsiębiorstw czy przedsięwzięć funkcjonują do dzisiaj (np.: tartak, gospodarstwa rybackie, lasy – Nadleśnictwa Narol i Oleszyce, pałac – DPS).
- Janusz Grechuta, Justyna Grechuta
Spis treści:
Wstęp /5
Rodzina /9
Dzieciństwo i edukacja /20
Służba wojskowa /29
Przejęcie majątku /31
Życie rodzinne i towarzyskie do I wojny światowej /33
Działalność społeczna, gospodarcza, samorządowa i polityczna do 1918 roku /62
I wojna światowa /73
Majątek w okresie międzywojennym /79
Życie rodzinne i towarzyskie w okresie międzywojennym /109
Aktywność społeczna, gospodarcza i samorządowa w okresie międzywojennym /132
II wojna światowa /138
Losy rodziny po II wojnie światowej /158
Losy majątku po II wojnie światowej /164
Podsumowanie /168
Załącznik /173
Bibliografia /175
Wykaz skrótów /191
Indeks osób /195
Indeks miejscowości /201